Nottingham, resumo final

Bueno, xa sei que tiven isto bastante abandonado este mes, o feito de estar por fóra e de chegar e darme un tempo para aterrar e despexarme fíxome difícil actualizar o blogue, facéndome romper un dos principios que tiña ao crealo, que era o de actualizar máis ou menos frecuentemente.
O dito:

Inglaterra 2008 en modo abreviado (antes do cuarto día na anterior entrada)

5- Manchester, decepcionante.
6- Día normal, comezamos os cotilleos, máis laretada (outra cousa non, pero falar, falei coa señora mogollón)
7- Quedo na cafetería coas vascas. Comeza o mito de que estou cunha das vascas, mito bastante pouco crible porque non se puñan dacordo en cal das dúas era, e que ademáis caería polo seu propio peso o último sábado. (Mireia, Amaia, por si alguna vez leeis esto: Ezkerrik Asko!!).
8- Primeiros libros interesantes. Xorde o mito Pato Mareado (isto é, que non sei patinar decentemente, e parecía que máis que patinaxe facía unha especie de marcha atlética sobre xeo) (O peor de todo é que hai videoS <-Se os consigo van a deleznabilidades).
9- Xa tou case seguro de dous dos libros, os dous de Welsh, e comezo a comparación de prezos entre librerías, apuntando prezos no móbil. A relación con certa tola comeza a ir a mellor, (por canto tempo?) primeira sesión de remo.
10-Volvo quedarme. Interesantes conversas galego-vascas sobre temas filolóxicos, culturais, históricos e políticos, con opinións bastante coincidentes. (Da gusto escoitar aos seus rapaces falando todos en vasco. Dos meus falan galego 7 ou 8 de 38, e algún cambia cando fala cos outros... Eu, ademáis dunha morea de temas dos que non lles debo falar, suponse que lles teño que falar no que me falen... cousas de evitar calqueira tipo de queixa paterna à la "ai que le hablan al niño de política!" "ai que le hablan a la niña en ese dialecto de los nacionalistas suevo-celtas" etc., de todas formas xa se encargan eles de discutir sobre o divino e o humano.)



11-London! 6 horas en bus, 5 horas pola cidade. Vemos pouco, e disfrutamos menos. Buckingham, Trafalgar Sq., Whitehall, Westminster, London Eye. Échoqai!



12- York de domingo. Unha cidade onde ata a estación de tren é marabillosa. Medieval, sen feísmos (non coma Manchester), cunha catedral preciosa, cun ambiente moi bo, unhas murallas moi ben conservadas, chea de historia... Recomendadísima a todo o mundo. Sendo diferentes, poñoa ao nivel de Dublín no meu ranking mental de cidades.
13- Nada en especial.
14- Primeiros intentos de fotos pola cidade pola mañá... chove. Pola tarde a ver as galerías da Xustiza (museo sobre lei e unha cárcere... entretido).
15- Quedo por última vez. As vascas: "es que es una maravilla que sepas tanto de cultura gallega, y es que además se te nota orgulloso, y lo cuentas y lo haces entretenido para los demás y te dan ganas de ir allí". Luis, promotor turístico de Galiza nas Midlands. (xD!) Que conste que eu tamén quedei con ganas de visitar Euskadi!
Pola tarde Wollaton, un pazo moi bonito por fóra e moi feo por dentro.
16- Localizados todos os libros para comprar. O diñeiro...? na casa! (...) Como premio ao meu bo facer aforrador, como un marabilloso Cranberry + White Chocolate Muffin nun Costa... :D
17- Día de ruta fotográfica. Pola tarde ao Pazo do Concello. Impactante, sobre todo as falsas cúpulas en interior. O eclecticismo échoquecheten.
18- Cambridge. Colleges moi bonitos, o Punting moi cansado. "Que-no-me-entere-yo-que-ese-culito-pasa-hambre!" (<- 1. Ten collóns que tivera que ir a Cambridge para que mo berraran. 2. Seica me consideran guapo! 3. Seica teño unhas pintas o suficientemente internacionais! Viva a miña barba rubia! Vivan os meus xenes e o meu castaño céltico! xD).
Ao acabar o Punting, a nai de todas as broncas coa jefa... e non tiña razón.
19-Descanso. Segunda ruta fotográfica. Parque con banda de Jazz en directo.
20-Lincoln e Newark. Lincoln, segundo sitio que máis me gustou! Castelo e catedral enormes.
21-Entrega de diplomas e día de asinar bandeiriñas, comprar os libros e darme o último capricho coméndome un pedazo merengue de limón.
22- Para casa. Despedidas. A miña señora chora (Janis, botareite de menos, que ricas as comidas!)

Resumo: Graciñas a todos, a Janis, aos compis, aos rapaces... A verdade é que moito mellor que o ano pasado, a pesar do señor oscuro.

Descubrín que en Inglaterra pódese comer ben, que hai un relación paralela á miña entre un vigués e unha viguesa que me levan 10 anos, que os rapaces aínda gardan algo de sentido (é que ata se mandaban calar entre eles!!) e nada máis.

Unha viaxe a lembrar.